تو این لحظه به شدت دلتنگم و حس اون کسى رو دارم که مدتها میخواسته یه چیزى بخره ولى خط تولیدش متوقف شده و بعد هزار سال پیداش کرده اما دقیقاً همون لحظه که رفته اون جنس رو بخره فهمیده یه نفر اون جنس و گرفته دستش و در حال پرداختن پولشه.
حس مزخرفیه.
+اگه مثل من طرفدار آهنگاى سنتى و عتیقه هستین این آهنگ با این حال من بشدت هماهنگه:
شیداى جهانم - امین الله رشیدى
خب من بلدنیستم لینک بذارم، خودتون اگه حوصله داشتین پیدا کنین گوش بدین
عاشق این آهنگم من مدیک!
آفرین
سبک ایشون رو دوس دارم، خودم ترانه « شد نغمه خوان مرغ سحر ، چشمان من مانده به در ... » رو دوس دارم.
این آهنگ ش هم خیلی قشنگه،
شجریان یه آهنگ تو گلها داره که با اسم سیاوش میخونه و دقیقا تو همین سبک هست، یه مدتی فک می کردم رشیدی اونو میخونه، ولی خب آخراش که تحریرهای طولانی میده معلوم میشه شجریان خودمونه
آهان اسم اون آهنگ که شجریان به سبک امین الله رشیدی خونده « سایه لرزان » هست.
چقدر تلخ...
خیلی