١.هیچوقت خدا واسم اهمیت نداشت نتیجه ى مذاکرات چى میشه، نه اینکه معتقد باشم تاثیری رو زندگیم نداره ولی بالاجبار از تاثیرش چشم پوشى کردم و به لطف سیاست هاى این کشور میدونستم اوضاع هرچقدر هم اسف بار بشه ما یه جوری خودمونو باهاش تطبیق میدیم که انگار از اول همونجوری زندگی کردیم. تاثیر مستقیم و غیرقابل انکار مذاکرات بیشتر مربوط به تاجرا و کاسبا میشد و منم نه اهمیتی میدادم نه نگرانش بودم تا اینکه تصمیم گرفتم گوشیمو عوض کنم. گوشی قبلی م رو فروختم به یه آشنا و چون ساپورت مالی آنچنانی ندارم و همیشه هشتم گرو نهمه هر چی که داشتم همون پس اندازم بود. پس از فروش گوشی اومدم پرس و جو کردم که برم جنس مورد نظر رو خریداری بنمایم که دیدم ای دل غافل! مذاکرات کوفتی هسته ای گوه زده به برنامه م و قیمت گوشی مورد نظر در عرض چند روز ٢٥٠ تومن افزایش داشته،البته اولش که فروشنده اینو گفت من جدی نگرفتم. گفت اگه میخوای بخری بخر وگرنه افزایشش بیشتر میشه منم با خودم گفتم شده بدون گوشی بمونم پول مفت خرج سیاست ای مزخرف و بازار متزلزل نمیکنم. ندارم آقا،ندارم!هرکی داره بخره نوش جونش .خلاصع اینکه الان دست به دامن تبلت شدم و کلی دلتنگ گوشی سابقم، خیلی یهویی یتیمش کردم :(
خدایا اگه وجود داری یه کاری بکن لطفا :/
یه مقام آگاه تو یه جمع خودمونی میگفت اوضاع بهتر میشه و این مسئله مثل تیریه که از کمون در رفته،ایشالا تیره بخوره به هدف :/ من گوشی میخوام.
٢.این ماه رمضونم شده واسه من دردسر. تو خونه باید وانمود کنم روزه ام، یعنی هستم ولی قلباً هیچ اعتقادی بهش ندارم. هیچ حس خاصی ام نصیبم نمیشه والا، همش ضعف و بی حالی.برنامه باشگاهم لنگ درهواست، رژیمم چپ اندر قیچی شده، خودمم گیج و ویجم، برنامه ی زندگیم پاک ریخته بهم.مگه من فلک زده چقد تابستون دارم که یه ماهشم اینطوری بگذره. این دو هفته رو هم یجوری سر کنم.
٣. انقد به اونایی که زبانشون خوبه حسودیم میشه. یعنی اگه بهم بگن یه ماشین بهت میدیم یا تسلط به زبان من دومی رو انتخاب میکنم. تو یه سنی فهمیدم که چقد وقتمو هدر دادم که اصلا جایی واسه جبران نیست، البته تقصیر خانواده که نیست جو دوره کودکی و نو جوونی ما زیاد جالب نبود.الان یه بچه ١٠،١٢ ساله مثل بلبل با لهجه امریکن راجع به اقتصاد وال استریت حرف میزنه بعد من فقط در حد آی أم استودنت بلدم.داغونما، له لهم.
ولی من در حد آی ام بوک اند مای سیستر ایز نوتبوک بلدم :دی
ببین من هیچوقت کلاس زبان نرفتم ( یعنی یه هفته رفتم، پول و وقت نداشتم دیگه نرفتم ) ولی چندتا نکته رو رعایت کردم و به تدریج در عرض یکی دو سال زبانم خیلی بهتر شد :
ساده ترین راهش اینه که فیلم و سریال زبان اصلی ببینی. شاید اولش هیچی نفهمی، ولی در حد همون هلو ، هاو آر یو و آی ام استیودنت هم که بلد باشی، یواش یواش چیزای جدیدتری یاد می‌گیری. من اولش محال بود بدون زیرنویس نگاه کردن چیزی از فیلم حالیم بشه، الان تقریبا بدون زیرنویس راحت ترم.
راه دوم اینه که ویکیپدیای انگلیسی بخونی، هر موضوعی که واست سوال میشه، به انگلیسی راجع بهش مطلب بخون، هر کلمه انگلیسی که نمی دونی، توی گوگل سرچ کن. داستان های انگلیسی بخون، از این داستانای ساده که واسه تقویت زبان هست، البته سعی کن ترجمه فارسی نداشته باشه. مهم نیست که چند ماه اول کاملا متوجه نمیشی، به تدریج بهتر میشه.
اگه میتونی اخبار انگلیسی گوش کن یا برنامه های یه شبکه انگلیسی زبان رو ببین، مثلا مستند انگلیسی خیلی خوبه.
اگه یه سال هر روز یکی دو ساعت اینکارایی که میگم انجام بدی، بهت قول میدم زبانت خوب میشه، بدون هیچ هزینه ای !! فقط باید وقت بزاری و اراده کنی و خودتو در موقعیتی قرار بدی که ذهنت با زبان انگلیسی درگیر بشه.